donderdag 11 juni 2015

600 mooie plaatjes

In 2009  ging ik mijn beste vriendin ophalen in Zuid Afrika. Ik vond het stiekem best wel eng. Ik hou niet van beestjes die mij beschouwen als een stevige lunch. En de geruststelling dat die beesten altijd de langzaamste uit de groep pakten, was totaal geen geruststelling, want ik had het volste vertrouwen dat IK de langzaamste zou zijn.
We hadden een autootje gehuurd, een route gepland, overnachtingen geboekt, en ik was in het vliegtuig gesprongen. Het was -7 graden Celsius in Nederland, het was een strenge winter, en het was +29 graden Celsius in Zuid Afrika. Wat was ik blij met het zwembad bij onze eerste overnachtingen.

Mijn vriendin en ik kunnen heel erg goed met elkaar opschieten, we houden wel ongeveer van dezelfde dingen, en als onze smaak verschilt, zijn we ook niet de beroerdste om ons aan te passen. Zij reed in de auto, ik spotte de dieren, navigeerde, en wees op gevaren (die kwamen voornamelijk voor als ik verkeerd navigeerde, niet vaak dus, want ik kan prima navigeren). Omdat ik mijn handen relatief vrij had, boven de kaart, boekjes en routebeschrijvingen, moest ik ook de foto's maken.

Een jaar voor deze vakantie had ik een cameraatje gekocht, een klikklakje zoals ik dat nu oneerbiedig noem, en neem deze raad van mij aan als je op een supervakantie gaat naar Zuid Afrika
GA ALLEEN MET EEN GOEDE CAMERA OP SAFARI
Nog net een staartje
 De camera was traag met focussen, ik heb meer foto's van gras en bomen dan van de geweldige hyena's, roofvogels, leeuwen, gnoes, olifanten, jongetjes op ezeltjes die we hebben gezien.
Het was kijken, richten, knop indrukken en 10 seconden later werd de foto genomen. Die 10 seconden duren heel erg lang als je een dier wilt fotograferen.
We waren ondertussen flink gefrustreerd geworden van alle gemiste foto's en toen ik eenmaal terug was in Nederland heb ik een "echte camera" gekocht, compleet met een grote lens. Geen stenen en bomen meer op een safari.

Van een lieve rooie collega heb ik heel veel advies gekregen over hoe ik de beste plaatjes kon schieten. Hoe je die mooie scene, die je voor je ziet, kunt vastleggen voor later, voor anderen, of voor jezelf.



Foto's worden gemaakt met een emotie, een gedachte, er is iets geweest waardoor je op dat moment op de knop van de ontspanner drukte. Of ze worden gemaakt omdat het je beroep is, maar dan in opdracht. Foto's worden gemaakt om iets vast te leggen voor later. 

Het kan soms zijn dat iets je raakt, iets moois, iets onverwachts. Je kijkt voor je uit en je geniet van het uitzicht. Een poosje terug werd ik om 6 uur in de ochtend wakker, nu gebeurt dat wel vaker als ik moet werken, maar nu was ik op vakantie, en dan vind ik het minder. Ik stond op, deed de gordijnen open... en zag over de velden een laaghangende mist, rijp dat zich vastklampte aan de grassprieten en een zonnetje dat zijn best deed om op te komen. Gewapend met mijn camera ben ik naar buiten gegaan en heb ik heerlijk genoten van de omgeving (vooral ook omdat elke batterij die ik in een camera had zitten, telefoon, spiegelreflex en klikklakje na twintig minuten leeg was).

Soms ontroert iets je. Je ziet een oma met haar achterkleinkind, twee handjes samen aan het friemelen, negentig jaar verschil, lekker tegen elkaar aan het brabbelen, vol bewondering naar elkaar kijkend. Een totaalplaatje is mooi in dat geval, maar in het kleine detail van die twee handen spreekt de liefde, de tederheid.

Soms ben je trots op iets, iemand, zo trots dat je bijna barst en je het wil vastleggen. Mijn favoriete trotsfotomomentje is Jeroen die flitst op zijn fiets naar de finish van de Alpe d'Huez. Het doorzettingsvermogen, de vastberadenheid, maar ook het plezier spat ervan af. Maar ook de trots om het model van microsateliet, waar je met een groep aan hebt gewerkt, in een tentoonstelling te zien is gewoon onwijs cool (hoewel bedenken dat je oud genoeg bent om in een museum te staan, is iets confronterender).


Liefde, omdat iemand in je hart is gekropen en je wilt van elk moment genieten en dus ga je de speciale momenten samen vastleggen omdat je er in de toekomst van wilt genieten. Mijn schatje is echt zo de pineut als het gaat om foto's, en ook neefjes en nichtjes zijn nog wel eens het slachtoffer van foto-aanvallen, en dan natuurlijk ook Saartje.

Boosheid, ik heb nog wel eens een foto gemaakt omdat iemand zijn auto asociaal had geparkeerd en ik bang was voor beschadigingen aan onze auto. De foto had ik al kunnen deleten, maar toen ik terug keek was het een heel grappige foto met twee praktisch dezelfde auto's naast elkaar. De kwaliteit van de foto is niet goed, maar hij doet mij denken aan dat ik wat minder moet focussen op boosheid en wat meer moet letten op grappige situaties.


Een foto kan dus ook een hele berg emoties of gevoelens oproepen bij jezelf maar ook bij anderen. Hoe ontroerd kunnen we worden bij het zien van een baby, hoeveel binnenpretjes komen omhoog bij het zien van die foto van het feestje met vrienden, hoeveel geniet je van de herinneringen van die vakantie, hoeveel rust ontvang je van een serene foto, hoe boos word je van ongerechtigheid die gevangen is in een foto, maar vooral... hoeveel liefde komt er omhoog bij het zien van een foto van je geliefde.

In ons digitale tijdperk worden per dag miljoenen foto's genomen, sommige celebrities vinden het geweldig om het internet te overspoelen met 300 selfies per dag. Voor de mensen onder ons die net onder de analoge steen vandaan zijn gekropen, een selfie is een foto die je neemt terwijl je de lens op jezelf richt terwijl je met je rug naar het onderwerp staat, en tegelijkertijd schijn je ook een rare bek te moeten trekken. Dat laatste kan ook komen door de concentratie om die camera stabiel te houden. Op de een of andere manier kan ik daar de tijd niet voor vinden en sta ik ook liever achter de camera dan ervoor.
Het is best jammer dat meer dan 99% van de foto's op een harde schijf of in een cloud verdwijnen om daarna nooit meer bekeken te worden.

Dus hier komt de catch van deze blog. Ik wil jullie vragen een foto uit te zoeken die heel veel voor jullie betekent. Laat deze afdrukken, schrijf op een briefje waarom deze zoveel voor jullie betekent, stop de foto met het briefje in een envelop en stuur hem naar iemand die speciaal is voor jou. Tenslotte heb ik de vorige blog niet voor niets geschreven :-).

Ik zou het ook best leuk vinden om een digitale afdruk van die foto's met hun verhaal te mogen hebben. Dan plaats ik deze onder een tabblad van deze blog. Zo kan iedereen genieten van de foto's, de emoties en de speciale momenten. Want zoals elke fotograaf weet kan er heel veel moois komen uit een negatief.

De 600 in de 600 mooie plaatjes slaat weer op de kraanvogels. Het vouwen van de vogeltjes is nog wat zwaarder geworden toen ik hoorde dat een geweldige man zijn vrouw moest verliezen aan alvleesklierkanker. Zij zijn de inspiratie tot deze opdracht om mooie plaatjes te delen met anderen, omdat hij de mooiste schiet. Deze vogel is voor Dinie.
Life is like a camera
focus
on what's important
capture the good times
develop from the negatives
if things don't work out
take another shot