Hoe het allemaal begon

Op 24 juli 2013 werd er iets in mijn handen geduwd in een overvol station. In de bus zag ik wat het was, een gevouwen kraanvogel met een wens erin. Een groene kraanvogel met de wens:

"Ik heb 1000 kraanvogels gevouwen. Dit is er een van en hij is voor jou. Ik wil dat je weet dat ik je een geweldige dag toewens. Hopelijk helpt deze kraanvogel daarbij."

Het werkte, mijn dag kon niet meer stuk. Wat lief dat ze zomaar een zonnetje deelde met mij.
Het werd nog een hele zoektocht om uit te vinden wie ze was en waarom ze het deed. Met twitter maakte ik kennis met iemand die op het station werkte en ook een kraanvogel had gekregen. En zij heeft de gulle geefster gevonden. Magical Daydream.

Magical Daydream is een blog, die volledig gericht is op creativiteit, speelsheid en vrolijke gedachtes.

De kraanvogel heb ik nog steeds. Hij staat op mijn bureau op het werk als herinnering aan die dag. Een kraanvogel die mij iedere dag weer een goede, nee, een geweldige dag toe wenst.

Er is een legende gekoppeld aan het vouwen van kraanvogels. Wanneer je 1000 kraanvogels vouwt zal een kraanvogel jouw wens doen uitkomen.

Deze legende hoorde ook Sadoko Sasaki, die in 1943 werd geboren in Hiroshima. In 1954 werd bij haar leukemie geconstateerd zoals bij meer overlevenden van de atoombommen die in Japan zijn gegooid.
Uit cadeaupapier en verpakkingsmateriaal van medicijnen haalde zij haar materiaal om haar 1000 kraanvogels te vouwen. Het is onduidelijk of ze het nu wel of niet heeft gehaald voor haar dood, maar haar klasgenootjes hebben ijverig meegeholpen.

Er staat een standbeeld van haar  in Hiroshima met in haar handen een kraanvogel. Op de sokkel staat:

"This is our cry. This is our prayer. Peace in the World"

De kraanvogel inspireerde mij in een nacht dat ik lag te worstelen met mijn gedachten, mijn emoties.
Een klein jaar stond mijn leven stil toen mijn eeuwige liefde, mijn wederhelft, mijn zielsmaatje zijn gevecht moest leveren tegen leukemie. Een klein jaar waar ik me totaal niet bewust was van wat er om me heen gebeurde, behalve dat wat er met ons gebeurde.

Maar de wereld kruipt toch naar binnen, een collega sterft aan kanker, de man van een vriendin van vroeger krijgt leukemie, een oom sterft, de moeder van mijn vriendin krijgt longkanker terwijl de vader al non-Hodgkin heeft.
Mijn dromen worden weer donker, mijn gedachten slaan op hol. Ik durf niet te genieten. Er is zoveel angst mogelijk, zoveel verdriet. Ik durf niet te leven.

Dan tussen waken en dromen vliegt er een groene kraanvogel in de twilight van mijn gedachten. 
"Ik heb 1000 kraanvogels gevouwen. Dit is er een van en hij is voor jou. Ik wil dat je weet dat ik je een geweldige dag toewens. Hopelijk helpt deze kraanvogel daarbij."

En met de herinnering komt de rust en de kracht en de zon. 
Ik draai me om en zie mijn lieverd liggen. Hij kijkt bezorgd naar mij en vraagt of het goed gaat met mij.
"Nu wel" zeg ik en ik glimlach.

Ik weet wat me te doen staat. Deze herinnering en deze emotie moet ik doorgeven, de rust, de kracht en de zon. 
En ik heb ook een wens, een grote wens.

De vouwblaadjes komen zo binnen met de post. Geen cadeaupapier voor mij of medicijn verpakkingen, maar wel 1000 kraanvogels

Geen opmerkingen:

Een reactie posten