vrijdag 4 september 2015

1025 kraanvogels

I love it when a plan comes together.
Het is bij ons een kankerweek. Nee, ik ben niet aan het schelden. Het is een hele week die compleet in het teken staat van kanker.

PACO

Jeroen is naar Utrecht voor zijn training voor de PACO (patiënten advies commissie) van KWF kankerbestrijding. Samen met (ex)-patiënten beoordelen ze aanvragen voor subsidies om te zien of de patiënteninformatie duidelijk en begrijpbaar genoeg is. Ze kijken bijvoorbeeld ook of de patiënt een goed genoeg beeld heeft van het onderzoek waarvoor hij tekent.
Jeroen heeft er heel veel zin in. Ik wens ze heel veel succes, want als er iemand scherp kan zijn, dan is het mijn Jeroen wel.

Ride for the Roses



Zondag gaan we fietsen: The ride for the roses.
Samen met familie en vrienden gaan we 50 kilometer fietsen om geld in te zamelen voor KWF.
https://www.ridefortheroses.nl
Waarom een rit voor de rozen, dat leggen ze zelf het beste uit



Rode Roos

Het succes van de Ride for the Roses zit hem in de unieke formule. Op een sportieve, gezonde en plezierige manier bezig zijn en tegelijkertijd iets doen tegen kanker. De Ride for the Roses is geen fietsevenement om geldprijzen, maar een fietstocht met voor iedere deelnemer aan de finish een rode roos. Een roos die symbool staat voor een morgen voor iedereen.
 Ik ben enorm trots op mijn familie, niet iedere Peppel is even sportief en 50 kilometer is zo gezegd, en met de auto ben je er helemaal zo, maar op de fiets is het toch een flink eind. Maar onze bagagedrager zit vol met lieve vrienden voor wie we fietsen, vrienden die strijden, vrienden die hebben gestreden, en vrienden die hebben gestreden en we nu in ons hart mee dragen, en verder fietsen we voor de volgende generatie zodat zij een betere kans hebben. Het is een emotionele tocht, vooral als je bedenkt voor wie je allemaal fietst, wie je moet missen, wie is achtergebleven, wie nog steeds strijdt.
Ik ben ook dankbaar voor de steun van vrienden, degene die meefietsen en degene die ons moreel ondersteunen.

De eerste kleine veiling

De drie beertjes, foto door Marc Koetse
Ik ben bloed nerveus, want de eerste kleine veiling wordt gehouden. Zodra collega's hoorden dat ik beestjes wilde veilen voor een goed doel waren ze zelf ook geinteresseerd. Ze zien regelmatig een creatie langskomen op werk. Zodra ze hoorden dat het goede doel KWF kankerbestrijding was, opperden ze dat ik een sub-veiling zou houden voor op werk.
Met een collega die nog steeds vecht tegen de gevolgen van haar behandeling van leukemie, en met het gevecht van "mijn Jeroen" (mijn Research Manager heet ook Jeroen, dus bij ons in de groep hebben we Jeroen, en "mijn Jeroen") wilden collega's ook graag wat doen.
De drie eendjes, foto door Marc Koetse
Volgende week is dus de eerste kleine, gesloten veiling. Zeven knuffeltjes worden geveild, drie beertjes, drie eendjes, en een mysterie knuffel.
Samen met de veiling wordt er ook een collectebus voor KWF kankerbestrijding neergezet.
De nervositeit schiet af en toe flink omhoog. Zullen mensen het wel leuk vinden? Ben ik duidelijk genoeg? Wat als het helemaal niets opleverd?
Maar telkens als ik dat denk, steekt er een collega een hoofd om de deur en vraagt:
"Kan ik er niet alvast een reserveren?"
En dan bedenk ik dat het allemaal wel goed zal komen.

Collecteweek

Na de Ride for the Roses is ook de collecteweek voor KWF kankerbestrijding. Vergeet de mensen niet als ze langs je deur komen.
Ik zal me moeten inhouden om de collectant niet te gaan knuffelen, omdat hij of zij de tijd neemt om geld op te halen.

Terwijl de beestjes van mijn haaknaald vliegen, ik tijdens het computeren kraanvogels zit te vouwen is er stiekem een andere grote mijlpaal bereikt en overschreden.

1000+ kraanvogels

Een snelle blik op 1000 kraanvogels
Volgens mijn computer moest ik nog 16 kraanvogels. In mei hadden mijn nichtjes en neefje heel enthousiast geholpen met tellen, maar dat ging wel eens verkeerd. Vielen er nu 2 of 3 in, was ik nu bij de 270 of bij de 280?
Vandaag besloot ik toch maar even opnieuw te tellen. Alle kraanvogels op de grond en twee bij twee gingen ze weer terug in de doos. Wat een berg.
Op mijn schoot lag een kladblokje en elke 10 kraanvogels zette ik een streepje...
Het werden er 900, maar er lagen er nog wel heel erg veel...
Het werden er 950, volgens mij liggen er echt nog meer dan 50
Het werden er 990, het zijn er duidelijk meer dan 1000
Het werden er 1000, nu ben ik wel benieuwd hoeveel meer
Het werden er 1027, twee vogels zijn al gevlogen en 25 liggen er nu naast de doos.
Ik ben er.

Wow dat voelt vreemd. Zes maanden lang heb ik kraanvogels gevouwen en nu precies in onze kankerweek ben ik klaar. Stiekem moest ik wel een beetje huilen. Er is zoveel gebeurd in die zes maanden. Jonge mensen die verliezen, de grove oneerlijkheid van die kloteziekte ( nu is het wel een scheldwoord). Het is net alsof opeens een groep mensen een mijnenveld wordt ingestuurd. Sommigen halen de overkant, sommige halen de overkant maar hebben er wel wat aan overgehouden, en sommigen halen niet de overkant. En de familie moet aan de rand van het veld maar toezien, totaal machteloos.

Dus hier is mijn wens die aan mijn kraanvogels vastzit.
Het is mijn wens dat er een moment komt dat mensen niet meer hoeven te sterven aan kanker. Dat we beter weten hoe het te behandelen, dat we het eerder kunnen signaleren, maar ook belangrijk: hoe we het kunnen voorkomen.
In de nabije toekomst hoop ik eerst een berg foto's te kunnen (laten) maken om mijn wens te visualiseren en daarna mogen mijn kraanvogels gaan vliegen. 




2 opmerkingen:

  1. Gefeliciteerd!!! Wat heb je dat snel gedaan! En ja af en toe de tel kwijt raken bij zo'n hoeveelheid is niet gek.
    Je hebt er weer een prachtig verhaal van gemaakt, zoals al je blogs!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. oh wat bijzonder inderdaad dat je juist nu er onverwacht al bent en niet zo'n beetje ook ;-) en over die veiling zou ik me geen zorgen maken, ik denk dat je wel meer (sub) veilingen kan houden en ik ben best nieuwsgierig naar de mysterie knuffel ;-)

    BeantwoordenVerwijderen