vrijdag 24 juli 2015

750 Helden


Bij helden denk je misschien aan Superman, Spiderman, Batman, Captain America, Supergrover, Ironman, of misschien wel de Antman (sorry Marvel, maar Antman... een mier...)
Maar misschien denk je wel aan echte levende helden zoals de brandweerlui in New York op 11 september, of de mannen en vrouwen die vechten of hebben gevochten voor onze vrijheid.
Helden komen in vele vormen voor.
De superhelden gemaakt door Rosanne naar een patroon van Dendennis, behalve de Hulk dan, die heeft ze zelf ontworpen

Een aantal jaar geleden was ik in een dorpje bij een busstation aan het wachten, en zoals vaker gebeurt in kleine dorpjes, moest ik heel lang wachten... heel erg lang.
Blijkbaar was ik niet de enige die me verveelde, want drie opgeschoten jongens besloten een lolletje te trappen. Ze waren met volle blikjes aan het rondtrappen, en ze hadden schijt aan alles en iedereen. Zij waren aan het dollen, iemand anders kon daar maar voor wijken.
Bij de bushalte zaten twee oude vrouwtjes en het blikje kwam nog wel eens eng dicht in hun buurt. De knokkels van hun vingers waren wit van het klemmen om de handtasjes. Ze trilden als rietjes en elke keer als er weer een jongen in hun buurt kwam doken ze nog dichter naar elkaar toe.
Ik hoorde een zachte "toe nou jongens", maar daar werd alleen maar hard om gelachen.

Ik werd boos. En als ik boos ben dan heb ik een ver-dragende stem, niet schel, maar best wel gebiedend, een echte schooljuf.
Dus ik liep op de jongens af en bulderde ze toe dat het gewoon oerdom was wat ze aan het doen waren. Hadden ze niet gezien dat daar twee vrouwtjes zaten, die doodsbenauwd waren.
Terwijl ik dat zei wees ik naar de vrouwtjes. Die zagen er niet vrolijk uit, ze vonden de aandacht misschien nog wel minder dan het blikje dat rond vloog.
Maar blijkbaar raakte ik de jongens, want eentje tilde het blikje op.

Een beetje overmoedig door het succes bulderde ik door: "EN NU BIED JE JE EXCUSES AAN!!!"
Oeps dat was een brug te ver, de blik in de ogen van de jongens veranderde weer terug, nu zwaar opgefokt... naar mij toe.
Ik hield voet bij stuk. "Bied je excuses aan"
Hun borst ging vooruit, hun kaken gingen op slot en vuisten werden gebald.
"Dat hoeft niet hoor, we zijn al blij dat ze zijn gestopt" hoor ik een klein stemmetje achter me zeggen.
Maar ik was niet van plan op te geven.
"Bied je excuses aan, je moeder heeft je beter opgevoed dan dit"
En wat schertst mijn verbazing, ze boden hun excuses aan, aan de vrouwtjes en... aan mij.

Vol trots draaide ik me om, helemaal blij dat het me was gelukt, maar ook wel een beetje verbaasd dat ze zo waren omgeslagen. En toen ik weg wilde lopen... liep ik tegen een heel grote streng kijkende man aan. Heel erg groot, met heel erg grote spierballen die strak in zijn t-shirt stonden.
Ah... ik had het niet zelf voor elkaar gekregen.

Helden komen voor in vele gedaantes.

Twee jaar geleden wist ik niet meer van bloed dan je hebt rode bloedlichaampjes die brengen zuurstof en voedsel rond, je hebt witte bloedlichaampjes die vallen virussen en bacteriën aan, en je hebt bloedplaatjes en die genezen wonden.
Ik zou kunnen zeggen dat ik dit bij biologie heb geleerd, maar het meeste hiervan is me bijgebleven uit de tekenfilmserie "Er was eens: je lichaam"

Maar toen werd mijn mannetje ziek, goed ziek. En daar zaten we in het kantoortje van de internist, ze was hematoloog. Ik heb het thuis moeten opzoeken.
Meneer heeft AML, leukemie in zijn beenmerg. We gaan zijn beenmerg rebooten.
Ah dat snap ik, als mijn apparaten op het werk niet meer doen wat ik wil dat ze doen en het lukt het me niet om het probleem te fiksen, dan trek ik de stekker eruit en begin weer opnieuw, het werkt vaak geweldig.
Ehm, wacht even... hoe gaan ze dat doen?
Meneer krijgt een chemokuur, waarmee ze het hele beenmerg doodmaken, en zo hopelijk ook de leukemiecellen, wanneer het zich dan weer herstelt, dan zijn de leukemiecellen weg.
Natuurlijk vertelde ze nog veel meer. En ik heb toen mijn best gedaan om het op te nemen. Maar 's avonds begon de angst.

Als ze zijn hele beenmerg platleggen zodat er geen leukemiecellen meer worden aangemaakt, dan worden er toch ook geen bloedcellen meer aangemaakt, en de bloedcellen die je hebt, hebben maar een bepaalde levensduur... Komt dat beenmerg weer op tijd op voordat mijn mannetje te weinig bloed heeft?

Ik was bloedzenuwachtig. Jeroens bloedwaarden zakten en zijn beenmerg was nog niet aan het herstellen, hoe kan dit nou goed komen.

En op een mooie dag kwam de verpleging binnen met een zakje... een mooi diep rood zakje. Het was een zakje met bloed. Want als meneer het zelf niet kan aanmaken, dan krijgt hij het van een ander. Ergens in het land is een held geweest die zijn of haar bloed heeft gedoneerd.

Ik moet toegeven dat ik deze informatie graag eerder had gehad, want dat had veel paniekmomentjes gescheeld, maar ik ben die onbekende helden zo dankbaar.

Iedereen kan dus een held zijn.

Elke dag gaan er een heleboel helden naar Sanquin om daar mogelijk een leven te redden van een man, een vrouw of een kind.


In Australië is een man die al bijna 50 jaar bloeddonor is, en met zijn bloed heeft hij miljoenen baby's gered omdat hij een antigen tegen een gevaarlijke rhesusziekte, waar moeders antistoffen aanmaken tegen hun ongeboren kind.
Elke week of twee weken doneert hij plasma om die moeders te helpen. En het allermooiste... hij is bang voor naalden :-), maar de wetenschap dat hij anderen kan helpen laat hem doorzetten.
Maar hij is de enige in Australië met dit antigen, en dat moet best eng zijn. Wie neemt het na hem over?

 Ook jij kan een held zijn
Er zijn altijd nieuwe donoren welkom. Dus mocht je het overwegen, klik dan op de bovenstaande link en laat je keuren.

Helaas ben ik afgekeurd als bloedheld, blijkbaar is het heel moeilijk om een halve liter bloed te halen uit iemand die hele dunne aderen heeft. Jammer.
Maar daarom kan ik me nog wel op andere manieren inzetten. De beestjes vliegen van mijn haaknaald en over een paar maanden gaan deze in de verkoop voor het KWF. Maar daar horen jullie later meer over :-)

Ik zit alweer op meer dan 750 kraanvogels. Het einde is in zicht. Ze liggen kleurrijk te wachten op het laatste gedeelte en dan gaan ze uitgedeeld worden.
We gaan er wat moois van maken. 

3 opmerkingen:

  1. Mooi weer lin! Jij bent zeker een held(in). En jeroen een held! Dikke kus lieverds!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. wat een heerlijk verhaal weer !!! Ik zie je zo staan ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Inderdaad weer een geweldig verhaal !! En inderdaad , je staat je "mannetje" ;-)
    En de kraanvogels groeien ook gestaag in aantal, goed van je.

    BeantwoordenVerwijderen